Onur Aslan

ekin'e

-sessizliğin böğrüne
orkidenin rengine, teninin kokusuna…-

ucube yazgıma çarmıhlar kalır.

kaç-

koynundayım gecenin şiire aç
bir şair gibi!

yüzümün gölgesinden
kaydı yıldız
gölüne yeşil bakarken ağaçlar

gibi geldi aklıma günler
esrik kanatlarıyla
düştüm aşk zamanlarına
deniz mevsimlerinin

ayaklarında bir başıboşluk ki şimdi o
hatırası güzel ayrılıkların... izlerime tanık
yolcuları

nehirler boyu süzülüp mevsimim oldu
otogarlardan havalanan martılar

gizim çok eskidir oysa geçilmez

bir oltanın ucundaki yem kadar
hafif ve namussuzdur kimi
en son akşam güneşinde
balıkçı gözünde kaderi s/imgeleyen

kararsız yoldaşlıkların
yıkılma korkusuydum.


Onur Aslan