Nevruz Uğur

Kartuş

M.Salmanoğlu'na

bir müjde kuşu
naftalin kokulu ötümleriyle
yüreğimi kilitledi kakmalı zamanlara

deniz kokusu orman ve sahici güneşlerim vardı
silahım sevgilim şarkım...

pis hayattan dalgınlıklarıma
tebliğler zıpkınlanıyor şimdi

buz tutmuş kutsal bir düşün etinden sızan
damla damla oyuyor belleğimin mermerini

yanarak kuşlar çiçekler ve eski fotoğrafları öpüyorum
başka şeyler de yapıyorum

kaç tür sapkınlık var namus adında
ruhumuzun yırtıklarında nanik yapan

antika bir şehirde kanamakta bitmeyen
bir güle kim anlatabilir özgürlüğü

zehrin kremasındaki ışıltı
ölüm değil de ne?

iyi bak kendine.

---

ÜZGÜN AŞK

Anka doğar mı küllerinden
Umudun baş üstüne
İyi de
Kaf dağı nerde ?

Dost olan ‘KİM’ değil
Kimliktir Nevruz

Her şeyi doğru koşan
Doğru dursaydı tenhada
İçip arsenik nefsini
Aşk terkip ederdin

Asıl sendedir hata
Hatta ey yalnız
Çoktan yazıldı dök!
Türeceklerin-i

Suya vereydin
Balıklar sevinirdi

Söze verdin
Üzdün aşk-ı.