Bayram Balcı

Belki Dostlar Anlar

şehrin gündüzü mermer gecesi toprak renginde
kerpetene kıstırılmış bir çivi gibi söktüm ihaneti
açlığın kokacak nefesi olmaz. boğazıma yapışmış
Satıcı’ların hayasını tekmeliyorum yaşamak adına

hiçbir okun hedefine varamadığı bu çağda
silinir erdemli bencilliklerde hayatın resmi
varlık boşluğu doldurursa düzelir mi dünya
yılanların korkusu kalmamış artık şimşekten

hesabını yalansız sürsün ortaya hısım akraba
gün olur kovulur berduş Satıcı’lar asil burçlarından
insan işidir şiir bazen onu hayat bile anlamaz
polis kayıtlarına geçer eve bir şişe süt götürdüğüm

tanrının evi bizim ebedi mezarımızdır
ölümdür yener elbet hepimizi ve kendini
ah...ne yazık bu dünyada beni sadece hayat anladı(!)
eksiğiz işte insan insandan büyük değil ki

toprağın sesi çoğalıyorken karakollarda
aynada tırnağını kemiriyor diyarbekir kedisi
saçlarım dağınık diye üzülme anne. bu dünyada
beni belki dilcambazı olmayan dostlar da anlar


"Şiirli Çıkın"