Şair Kemal Özer'i kaybettik...

KEMAL ÖZER (1935, İstanbul - 30 Haziran 2009, İstanbul) İstanbul Erkek Lisesi’ni bitirdi. İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi’nde Türk Dili ve Edebiyatı okudu. Yazıları, henüz öğrenciyken yayımlanmaya başladı. Üniversiteden arkadaşlarıyla birlikte, 1956 – 1960 yılları arasında a dergisi’ni çıkardı. 1960’da girdiği Cumhuriyet gazetesinde 1981’e kadar görev yaptı. Ardından 1982’ye kadar Karacan Yayınları’nda çalıştı. 1965 – 1970 yılları arasında kitapçılık ve yayıncılık faaliyetlerinde bulundu. Şiir Sanatı dergisini 1966 – 1968 yılları arasında yayınladı. 1972’den itibaren yayımlanmaya başlanan Yeni a Dergisi’nin kurucuları arasında bulundu, dergi için yazılar kaleme aldı. 1983’te üstlendiği Varlık Dergisi’nin yönetmenliğini 1990’a kadar sürdürdü. 1999 – 2000 yılları arasında Türkiye Yazarlar Sendikası’nın ikinci başkanlığını yaptı. 1989’da Yordam Yayınevi’ni kurdu. Kemal Özer 15 günde bir soL gazetesinde yazmaktaydı. 30 Haziran 2009'da hayatını kaybetti. İlk dönemlerinde İkinci Yeni Hareketi içinde yer aldı. Bunu, ilk üç şiir kitabına yansıttı. Daha sonra „toplumcu gerçekçi“ diye nitelenen bir tarza yöneldi. Eleştirmenlere göre,bu dönemde, gündemdeki toplumsal ve siyasal olayların yanı sıra sözkonusu olaylar karşısında insanların duygu, düşünce ve tepkilerine tanıklık etti. Toplumcu gerçekçi eğilimi 1970 – 1980 yılları arasında yayımlanan 4 eserine hakim oldu. Bu kitapları izleyen şiirlerinde yeni boyut ve ilgi alanlarına açılım arzusu gözlendi. 1983’te yayımlanan Araya Giren Görüntüler’de 12 Eylül dönemine ilişkin tanıklığını sergiledi. 1985 tarihli Sınırlamıyor Beni Sevda’da sevda olgusunu toplumsal bakış açısıyla yorumladı. 1995’te basılan Oğulları Öldürülen Analar ile bir başka toplumsal soruna, kayıp annelerinin sesine aracılık etti. Onların Sesleriyle Bir Kez Daha kitabıyla da uzun süreli bir baskı döneminin ardından seslerini yeniden yükselten çalışan kesimi aktardı. Behçet Necatigil, Kemal Özer'i 1977'de şöyle değerlendirdi: "İkinci Yeni'nin en çok sözü edilen şairlerinden olan Kemal Özer'in şiirlerinde, uzak çağrışımların izinde yürümekle çözülebilecek gizli bir bütünlük kaygısı seziliyordu. Şairliği, yeni aşamalarda, toplumsal eylemlere, yurdun ve dunyanın politik-güncel olaylarını şiirleştirmeye yöneldi." TKP neferlerinden biriydi .

Eserleri

Şiir Gül Yordamı (1959) Ölü Bir Yaz (1960) Tutsak Kan (1963) Kavganın Yüreği (1973) Yaşadığımız Günlerin Şiirleri (1974) Sen de Katılmalısın Yaşamı Savunmaya (1975) Geceye Karşı Söylenmiştir (1978) Kimlikleriniz Lütfen (1981) Araya Giren Görüntüler (1983) Sınırlamıyor Beni Sevda (1985) İnsan Yüzünün Tarihinden Bir Cümle (1990) Bir Adı Gurbet (1993) Oğulları Öldürülen Analar (1995) Onların Sesleriyle Bir Kez Daha (1999) Sevdalı Buluşma (2005) Toplu basım şiirler Çağdaş ve Boyun Eğmeyen (1985) XX. Yüzyıldan Duvar Kabartmaları 1-2 (2000) Öykü Baba ile Kız (1999) Deneme Umut Edebiyatı Yedi Canlıdır (1992) Acı Şölen (1992) Gün Olur Söze Yazılır (1992) Yaşadığımız Günlerin Yazıları (1996) “Benim Ellerimi Al, Benim Gözlerimi Kullan” (1999) Bendeki Görüntüler (2000) Şiiri Sorgulayan Yazılar (2000) Anı İkinci Yeni’den Toplumcu Şiire (1999) Gezi Güldeki Şafak (1979) Düşmanı Kardeş Yapmak (1994) Günlük Tanık Günler 1 (1993) Tanık Günler 2 (1994) Gölgeden Güneşe ( 1999) Çocuk kitapları Nasrettin Hoca (1975) Tatil Köyünün Çocukları (1981) Trenler Ne Güzeldir ( 1983) Dünya Onlarla Daha Güzel (1992) Şiirlerle Ezop Masalları (1993) Çiçek Dürbünü (1994) Şiirlerle Andersen Masalları (1995) Sinemayı Seven Çocuk (1997) Sorulardan Bir Gökkuşağı (1999) Güneş Arkasına Baktı (2000) Derleme Soruların Gündeminde (1995) Oradaydım Diyebilmek (1995) Eleştirilerin Gündeminde (1999) Sanatçılarla Yazışmalar 1 (1999) 45. Sanat Yılında (2000) Söyleşi Sanatçılarla Konuşmalar (1979) Antoloji Şiirlerle İstanbul (1992) 100 Şiir (1995) Dünden Bugüne Türk Şiiri (Asım Bezirci’yle, 2002)

Çeviri şiir kitapları

Haydut Otu (Lubomir Levçev’ten Fahri Erdinç’le, 1979) Benimdir Bu Dünya (Georgi Cagarov’tan Fahri Erdinç’le, 1982) Kurşun Asker (Lubomir Levçev’ten Fahri Erdinç’le, 1984) Temiz Yürekle (Attila Jozsef’ten Edit Tasnadi’yle, 1986) Zamanın Sözü (Nicolae Dragoş’tan Erem Melike Roman’la, 1989) Zambak ve Gölge (Federico Garcia Lorca’dan Gülşah Özer’le, 1990) Sevdiğime Seslenir Gibi (Pablo Neruda’dan Sibel Özbudun’la, 1992) Suskun Sesler (Romen kadın ozanlardan Ergin Koparan’la, 1992) Kuşlar Havalanıyor Yüreğimden (Sara Mathai Stinus’tan Gülşah Özer’le, 1997) Köpüklenen Gök (Miklos Radnoti’den Edit Tasnadi’yle, 1997) Granit Destanı (Lıçezar Elenkov’tan Ömer Çandır’la, 1997) Bir Yıldızdı Taşıdığım (Lubomir Levçev’ten Gülşah Özer’le, 1999) Yüzünün Arkasında Mayıs (Macar kadın ozanlarından Edit Tasnadi'yle, 2007) Kışın Bir Ağacın Binde Biri (Erik Stinus'tan Gülşah Özer'le, 2007)

Ödülleri

Türk Dil Kurumu Şiir Ödülü (1976) Ömer Faruk Toprak Şiir Ödülü (1982) Yunus Nadi Şiir Ödülü (1991) Ferit Oğuz Bayır Düşün ve Sanat Ödülü (1993) Damar Dergisi Edebiyat Emek Ödülü (1999) Truva Kültür ve Sanat Ödülü (2000) Dionysos Şiir Ödülü (2001)