Çiğdem Sezer

İHTİMAL

kendimi bıraktığım deniz
içime vurdu beni gün ortaları
inanmıştım oysa su olup akmaya
kendime uzanmaya denizanalarından uzak
çakıl taşlarının bata çıka dalgınlığına

ambulansın biri koluma çarptı
dikiz aynasında kendi ölüm
- iki gözümle gördüm, iki ben
biri ölü, öteki...-
siren sesleri dalgalara çarptı
yuttuğum sularda boğulayazdım
mercanlar su yosunları ve taşlar
-iyi ki varlar

ihtimal bu denizde daha önce de boğuldum
kör balıkçı elimi tuttu, üç harf tek kürek
tam canı çıkmaktayken dünyanın
bir çocuk örselenmiş yanlarını okşadı
gece yan yattı kayığım battı kör
kaldım bir balıkçı bir de ay

dünyanın doğusunda bir deniz
içime battı

dünya vahşi bir yerdi, olmazlandım
var mıydı benim de bir çocukluk rüyam
ona bahçe ona duvar
allayıp pullasam
şöyle derin yerime denizime
bir mağara, olmazsa bir çukur
kendimi mi rüyayı mı avutsam

dünya vahşi bir denizdi
içimde bir boğulmak kaldı

beni bu denize kim attı
beni bu denize kim..

bir çocuk ardım sıra görülmemiş bir rüya
gibi çın çın çınladı